1-    اولين علت شيطنت دانش آموزان در كلاس، ناراحتی های جسمی ، روحی و روانی آنهاست، كه ميخواهند به اين روش خود را تسكين دهند كه ريشه بيشتر اين عامل را بايد در خانواده جستجو كرد.
2-    دومين علت، نداشتن انگیزه براي ادامه راه است كه از نا امیدی احتمالی آنها نسبت به آینده ناشي مي شود كه ريشه آنرا بايد در خانواده و گروه دوستان جست.
3-    علت سوم، بی اعتنایی نسبت به معلم و قوانین مدرسه كه در برخي موارد مخالف نظر و رفتار آنهاست. مخصوصا زماني كه با اخطارهاي مكرر و علني همراه باشد.
4-    علت چهارم را بايد ناشي از کم خوابی و خستگی مفرط، دانش آموزان دانست. اين گزينه بيشتر، بعداز تعطيلات نمايان مي شود. اين گزينه در زماني اهميت پيدا ميكند، كه با حساسيت بيش از حد معلم روبرو شده و با سابقه سياه قبلي دانش آموز، بازيابي شود.     
5-    علت پنجم را بايد در  تغذیه نامناسب دانش آموزان يافت. بنا به يافته هاي علمي، گرسنگي و سوء تغذيه باعث تغيير رفتار  و كم حوصله گي افراد ميشود مخصوصا آنكه در سن دانش آموزان، واژه صبر و تحمل چندان مفهوم نيست.‍ اين عامل نيز ريشه در خانواده دارد.
6-    در برخي موارد و مخصوصا در برخورد با دانش آموزان درشت هيكل و خشن، استقلال طلبی و مقابله با اقتدار معلم را بايد عامل ششم بي نظمي قلمداد كرد.
7-    بي توجهي خانواده نسبت به عملكرد فرزندانشان و حتي آزاديهاي بي حد و حصر براي آنها.
اگرچه به گزينه هاي بالا مي توان موارد بسياري را اضافه كرد، اما راه حل اول همه آنها، كمي صبر و حوصله است، سپس گفتگوي مستقيم با خود دانش آموز است براي ريشه يابي رفتار او.چرا كه بسياري از آنها ندانسته اقدام به اين امر مي كنند و خودشان هم از علت رفتارشان آگاه نيستند.حتي آنها كه سرسلسه و آتش اين معركه هستند. در سومين مرحله بايد بي توجهي خانواده را نيز مورد كنكاش قرار داده و خانواده را نسبت به عواقب اين بي توجهي آگاه كرد.
اما در برابر همه اين مطالب، كمبود زمان را نبايد فراموش كرد كه عامل بسياري از  ناهنجاريهاي رفتاري دانش آموزان است. حجم بالاي محتواي درسي و برنامه هاي مدارس، فرصتي را براي اوليا مدرسه باقي نميگذارد تا به ريشه يابي اين مشكلات بپردازد چراكه در صورت پيگيري، آن، از ديگر موارد باز مي ماند و از سوي مقامات بالادست، مواخذه مي شود.